Z racji tego, że dzisiaj mój pierwszy dzień istnienia jako student na czwartym semestrze, to temat dość ściśle powiązany. Ten post będzie jednym wielkim przemyśleniem i opowieścią związaną z moimi własnymi studiami - a właściwie samych początków - i być może małą podpowiedzią lub wsparciem dla tych, co mieli lub będą mieć podobny problem. Jakie miałam odczucia wobec siebie samej, gdy obierałam drogę studenta i obecne emocje, gdy kończę już drugi rok? A emocje są, bo życie usłane jest różnymi wrażeniami. Także jeśli jesteście chętni czytać te moje wywody czasem bez ładu i składu, to bierzcie pop corn w łapę, albo co tam tylko chcecie, a ja serdecznie zapraszam.
